%0 Journal Article %T هویت شناسی نماز در مثنوی معنوی %J انسان پژوهی دینی %I مجتمع آموزش عالی شهید محلاتی (ره) %Z 2251-6024 %A صادقی حسن آبادی, مجید %A نیلی احمدآبادی, هاجر %D 2013 %\ 04/01/2013 %V 9 %N 28 %P 117-140 %! هویت شناسی نماز در مثنوی معنوی %K نماز %K طهارت %K نماز عشاق %K حضور قلب %K مولوی %R %X نماز، زیباترین جلوه پرستش است که در قالب فرامینی از سوی حضرت حق و توسط پیام‌آور او به بشریت ارزانی شده است. در اهمیت آن همین بس که در روایات، عِدل اسلام شمرده شده و تارکان آن در زبان قرآن، سالکان دوزخ‌اند. از نظر مولوی نماز صرف یک عمل نیست؛ بلکه راهی است که آدمی را به حضرت حق و عالم قدس واصل می‌کند. نماز واقعی مقدماتی دارد که نمازگزار باید در جنبه‌های ظاهری و باطنی آن را رعایت نماید. نماز حقیقتی ذومراتب است؛ لذا نماز عوام با نماز عشاق متفاوت است. حقیقت نماز، نجوای با حضرت حق است که شروع آن همراه با علم، قیام آن همراه با حیا، ادای آن با تعظیم، خروج از آن با خوف، و نهایت آن اعراض از ماسوی‌الله و استغراق در بحر شهود معبود است. وقوف نمازگزار مقابل خداوند تمثیلی از حضور انسان نزد حضرت حق در قیامت است و هریک از آداب و حرکات نمازگزار، نشانه‌ای از گفتگوی او با خداوند در قیامت کبراست. %U https://raj.smc.ac.ir/article_2288_06ddc50c24777a9dab1648769c190ed4.pdf