@article { author = {Saberian, Alireza}, title = {Expediency and its position in an Islamic government}, journal = {Religious Anthroplogy}, volume = {3}, number = {10}, pages = {57-80}, year = {2007}, publisher = {مجتمع آموزش عالی شهید محلاتی(ره)}, issn = {2251-6024}, eissn = {2717-2732}, doi = {}, abstract = {Expediency is of a vital part in legislation and divine laws are in full agreement with their cases. There can be found many cases in which wisdom by itself cannot recognize any expediency and evil and therefore needs to supporting of the divine law. Governmental laws are surely considered with regard to their expediencies and evils and are not fixed for ever.    Expediency of Islamic government is in direct relation with its stability and duration in both the levels of thought and action. Preservation of the government can be regarded in two areas: preserving it against enemy and preserving it against any chaos and anarchy by establishing orders and regulations. Muslim jurisprudents have rationally and lawfully known  the preservation of Islamic government in both areas obligatory. The reason why is that the preservation of Islamic government is an introduction and ground for preserving divine law. In this paper the meaning and cases of expediency in divine law have been shown firstly and then, the part played by expediency in governmental laws have been justified.}, keywords = {expediency,evil,preservation of Islamic government,expediency of Islamic government,governmental laws}, title_fa = {مصلحت و جایگاه آن در حکومت اسلامی}, abstract_fa = {مصلحت نقش اساسی در تشریع احکام دارد و احکام شرعی تابع مصالح و مفاسد در متعلقشان می­باشند. در بسیاری از موارد عقل به تنهایی قاصر در کشف مصالح و مفاسد است و نیاز به بیان شریعت دارد. احکام حکومتی در محدوده مصلحت سنجی حاکم، صادر می­شوند و وصف دائمی بودن را ندارند. احکام حکومتی صدور و تنفیذشان منوط به مصلحت است و در موضوعِ جوازِ حکم حکومتی، مصلحت اندیشی اخذ شده است. حاکم اسلامی در چارچوب مصلحت به جعل احکام می­پردازد. مصلحت نظام اسلامی چه در بعد مصلحت اندیشی و یا مصلحت کرداری، رابطه مستقیم با حفظ نظام دارد. حفظ نظام اسلامی در دو حوزه قابل تصور است: نخست حفظ نظام و جلوگیری از آسیب به آن توسط دشمنان و در معنای دیگر، ایجاد نظم در جامعه و سامان دادن سازمآن‌ها و نهادهای حکومتی و جلوگیری از اغتشاش و هرج و مرج. از منظر فقیهان، حفظ نظام اسلامی به هر دو معنا نه تنها واجب شرعی بلکه واجب عقلی است. زیرا حفظ نظام اسلامی، مقدمه­ای برای حفظ شریعت است. در این نوشتار نخست معنا و موارد کاربرد مصلحت در شریعت مورد بررسی قرار گرفته و سپس به تبیین نقش مصلحت در حکم حکومتی پرداخته شده است}, keywords_fa = {مصلحت,مفسده,حفظ نظام اسلامی,مصلحت نظام اسلامی,حکم حکومتی}, url = {https://raj.smc.ac.ir/article_27038.html}, eprint = {https://raj.smc.ac.ir/article_27038_61d8fbd9d9779c0f7f2cb4da92509929.pdf} }