%0 Journal Article %T نظریه نوخاسته گرایی زبانی در بوته نقد %J انسان پژوهی دینی %I مجتمع آموزش عالی شهید محلاتی (ره) %Z 2251-6024 %A خوش سیما, هوشنگ %A فرخی پور, سجاد %A جلالوند, مهدی %D 2018 %\ 08/23/2018 %V 15 %N 39 %P 125-143 %! نظریه نوخاسته گرایی زبانی در بوته نقد %K فطری گرایی %K چامسکی %K نوخاسته گرایی %K فطرت %R 10.22034/ra.2018.32748 %X دو مکتب عقل­گرا و تجربه­گرا درباره منشأ زبان نظر متفاوتی دارند. عقل­گرایان، زبان به‌معنای قوه و استعداد ذهنی آن را فطری انسان می‌دانند و برای اثبات آن، ادله محکمی اقامه کرده­اند؛ در مقابل، تجربه­گرایان بر اکتسابی بودن زبان به کمک فرایندها و مکانیسم­های غیرمستقیم تأکید دارند و زبان را حاصل تجربه و تعامل ذهن با محیط می­دانند. اندیشمندان اسلامی معتقدند امور فطری از ابتدای خلقت به‌صورت بالقوه در درون انسان نهاده شده و رشد و تقویت آن وابسته به عوامل درونی و بیرونی متعددی است. با این معنا از فطرت، استدلال­های نوخاسته­گرایی نقد شده و بیان شده زبان قوه­ای درونی در نوع انسان است که در یک حرکت به فعلیت می­رسد و تحت تأثیر عوامل محیطی متفاوت، رشد می‌کند و دستورات زبانی را می­سازد. %U https://raj.smc.ac.ir/article_32748_f5feec2e1623a4db129c45527727f8cb.pdf