TY - JOUR ID - 36349 TI - مسئله تجرد نفس از دیدگاه سید مرتضی و علامه حلی JO - انسان پژوهی دینی JA - RA LA - fa SN - 2251-6024 AU - دیباجی, سید محمدعلی AU - پاشائی, سعید AD - دانشیار گروه فلسفه دانشگاه تهران AD - دانش آموخته دکتری کلام امامیه، دانشگاه تهران Y1 - 2019 PY - 2019 VL - 16 IS - 41 SP - 93 EP - 116 KW - علم‌النفس KW - تجرد نفس KW - سید مرتضی KW - علامه حلی DO - 10.22034/ra.2019.72996.2038 N2 - تجرد نفس از مباحث مهم در فلسفه و کلام اسلامی است. سید مرتضی و علامه حلی، دو متکلم برجسته شیعه، درباره ماهیت نفس دیدگاه متفاوتی دارند. سید مرتضی تجرد نفس را انکار کرده و قول به جوهر بسیط بودن نفس را باطل خوانده است. مهم‌ترین دلیل او پیوستگی و وابستگی اعمال فکری و عقلی به امور بدنی است. امّا علامه حلی گویا تجرد نفس را می‌پذیرد. این مقاله در پی آن است که دلایل انکار تجرد نفس از منظر سید مرتضی را بررسی کند و دیدگاه علامه حلی را نشان دهد. چنان‌که خواهیم دید، علامه حلی دلایل متکلمان و حکما، از جمله دیدگاه سید مرتضی، را در کتب خود آورده و نقد کرده و معتقد است ادله هر دو قوت و ضعف‌هایی دارد. علامه مهم‌ترین دلیل در تجرد نفس را تجرد ادراک می‌داند، ولی گویا در اعتقاد به مجرد‌بودن یا نبودن آن تردید دارد؛ او در مقام متکلم رویکرد جسمانیت نفس (نظریه اجزای اصلیه) را می‌پروراند. UR - https://raj.smc.ac.ir/article_36349.html L1 - https://raj.smc.ac.ir/article_36349_12dd06b71a442584681745e077519e11.pdf ER -